Ey Tuna!..
Senden ayrılalı yüzyıl olmuş… Osman Paşa’nın kolunda beş bin top birden patlayınca insanlığımız tarumar olmuş, kardeş türkülerimizi söyleyemez olmuşuz. Yüzyıl sonra yüzün üzerinde gönüllü yürekle bir yanımıza Dicle ve Fırat’ı; bir yanımıza Nil’i alarak sana geldik. Kardeş nehirler, kardeş şehirler aşarak sana ulaştık… Harabe ve virane ata yadigârlarını gördükçe içimiz acıdı. Biz kardeşleşememişken henüz, sen bize umut oldun boy boy, dalga dalga akan yarın oldun yüreklerimize…
Ey Tunam!
Temmuz sıcağının onunda bir gece vakti çok uzunca yoldan geldik… Yorgundu sana bakışlarımız, durgun akan suların gibi. Anadolu toprakları hasretti sana, kollarını açmış evladını bekleyen bir ana gibi. Yetmez mi Ey Tuna! Bunca yıl çektiğimiz hasretlik. Bitmez mi bunca kaybetmişlik. Dün gibiydi yaşadıklarımız. Arkadan yetimler ve öksüzler bırakarak ayırdılar bizi senden. Her şeye alıştırdıkları gibi buna da çabuk alıştık. Sen mi bize, biz mi sana yabancılaştı bilemedik. Birlikte hesap ve imtihandayız.
Tuna akar biz ağlarız.
Kaç yıl geçse de aradan,
Bak gördün mü kavuşturdu Yaradan.
At üstünde gelemesek de, kılıçlarımız ve oklarımız olmasa da
Mahcup yüreklerimizdi bizi sana getiren.
Güneşi hediye edemesek de, ayımızı ve yıldızımızı getirdik sana…
Balkanlara asırlarca can oldun, kan oldun Ey Tuna!
Taşına ve toprağına bereket verdin uğradığın her yere. Her güzelin bin taliplisi olur, birine yar olur. Sen de bize asırlarca yâr oldun nazlı bir gelin gibi… Nazın da kahrında hoştu bize. Öğrendim ki on ülkeden geçmekteymişsin. Şehirler kurdurmuşsun kıyılarına. Adına şarkılar yazdırmışsın. Ressamlara ilham olmuşsun. Nice âşıklar kıyılarında buluşmuş. Ordular senin uğruna savaşmışlar. Her millet ve devlet diğerlerinden seni kıskanmış. Kıskanılmayacak, uğruna kan akıtılmayacak gibi değilsin ki Tunam!
Ey Tuna!
Gördük ki akışın ve bakışın değişmeye başlamış bize doğru. Medeniyetimizi yeniden yeşertecek yiğitlere bağrını açmışsın. Bildin değil mi bizler olmadan sana huzurlu akmak yok. Zulüm bitmiyor, adalet gelmiyor bizsiz. Biz dedimse bizi biz yapan değerlerdir muradımız. İslam’la insanın bütünleştiği değerler… Biz de senin gibi İslam’a susadık yıllar yılı… Bir nehrin suya susaması neyse; biz de aynen öyleydik bir zamanlar… Geçmişimize uzanan damarlarımızı kurutmaya, kollarımızı kırmaya çalışan bedbahtlara tanık olduk. Aldandık ve aldatıldık. Ama bitti artık o günler. Aldanmaya ve aldatmamaya yemin ettik Tunam. Kökleri ve gökleri yeniden keşfe koyuldu alperen ruhlu yiğitler.
Bekle bizi Tunam! Etrafını yıkmadan akmaya devam et Tunam!
Tuna fetholunmakta; ne mutlu onu fethedenlere!..
18.07.2012
Ali Sedat ASLAN
*Bu yazı İGEDER tarafından düzenlenen “Yüzüncü Yılında Tuna’ya Dönüş” gezisi vesilesi ile kaleme alınmıştır.
Senden ayrılalı yüzyıl olmuş… Osman Paşa’nın kolunda beş bin top birden patlayınca insanlığımız tarumar olmuş, kardeş türkülerimizi söyleyemez olmuşuz. Yüzyıl sonra yüzün üzerinde gönüllü yürekle bir yanımıza Dicle ve Fırat’ı; bir yanımıza Nil’i alarak sana geldik. Kardeş nehirler, kardeş şehirler aşarak sana ulaştık… Harabe ve virane ata yadigârlarını gördükçe içimiz acıdı. Biz kardeşleşememişken henüz, sen bize umut oldun boy boy, dalga dalga akan yarın oldun yüreklerimize…
Ey Tunam!
Temmuz sıcağının onunda bir gece vakti çok uzunca yoldan geldik… Yorgundu sana bakışlarımız, durgun akan suların gibi. Anadolu toprakları hasretti sana, kollarını açmış evladını bekleyen bir ana gibi. Yetmez mi Ey Tuna! Bunca yıl çektiğimiz hasretlik. Bitmez mi bunca kaybetmişlik. Dün gibiydi yaşadıklarımız. Arkadan yetimler ve öksüzler bırakarak ayırdılar bizi senden. Her şeye alıştırdıkları gibi buna da çabuk alıştık. Sen mi bize, biz mi sana yabancılaştı bilemedik. Birlikte hesap ve imtihandayız.
Tuna akar biz ağlarız.
Kaç yıl geçse de aradan,
Bak gördün mü kavuşturdu Yaradan.
At üstünde gelemesek de, kılıçlarımız ve oklarımız olmasa da
Mahcup yüreklerimizdi bizi sana getiren.
Güneşi hediye edemesek de, ayımızı ve yıldızımızı getirdik sana…
Balkanlara asırlarca can oldun, kan oldun Ey Tuna!
Taşına ve toprağına bereket verdin uğradığın her yere. Her güzelin bin taliplisi olur, birine yar olur. Sen de bize asırlarca yâr oldun nazlı bir gelin gibi… Nazın da kahrında hoştu bize. Öğrendim ki on ülkeden geçmekteymişsin. Şehirler kurdurmuşsun kıyılarına. Adına şarkılar yazdırmışsın. Ressamlara ilham olmuşsun. Nice âşıklar kıyılarında buluşmuş. Ordular senin uğruna savaşmışlar. Her millet ve devlet diğerlerinden seni kıskanmış. Kıskanılmayacak, uğruna kan akıtılmayacak gibi değilsin ki Tunam!
Ey Tuna!
Gördük ki akışın ve bakışın değişmeye başlamış bize doğru. Medeniyetimizi yeniden yeşertecek yiğitlere bağrını açmışsın. Bildin değil mi bizler olmadan sana huzurlu akmak yok. Zulüm bitmiyor, adalet gelmiyor bizsiz. Biz dedimse bizi biz yapan değerlerdir muradımız. İslam’la insanın bütünleştiği değerler… Biz de senin gibi İslam’a susadık yıllar yılı… Bir nehrin suya susaması neyse; biz de aynen öyleydik bir zamanlar… Geçmişimize uzanan damarlarımızı kurutmaya, kollarımızı kırmaya çalışan bedbahtlara tanık olduk. Aldandık ve aldatıldık. Ama bitti artık o günler. Aldanmaya ve aldatmamaya yemin ettik Tunam. Kökleri ve gökleri yeniden keşfe koyuldu alperen ruhlu yiğitler.
Bekle bizi Tunam! Etrafını yıkmadan akmaya devam et Tunam!
Tuna fetholunmakta; ne mutlu onu fethedenlere!..
18.07.2012
Ali Sedat ASLAN
*Bu yazı İGEDER tarafından düzenlenen “Yüzüncü Yılında Tuna’ya Dönüş” gezisi vesilesi ile kaleme alınmıştır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder